การปฏิบัติไม่ได้เกี่ยวกับอักขระ

พยัญชนะ หรือ คำพูดอะไรหรอก

ที่รู้ว่า..ตนไม่รู้ก็ดีแล้ว

ส่วนธรรมะให้ดูที่จิตของตัวเอง

ปฏิบัติที่จิต เมื่อเข้าใจจิตแล้ว

อย่างอื่นก็เข้าใจได้เอง

– หลวงปู่ดุลย์ –

คนที่อยู่ในวิถีของการปฏิบัติธรรม บางทีก็ไม่ยอมตัดบ่วง แต่ยังไปเพิ่มบ่วงใหม่เรื่อยๆ อันนี้เป็นปัญหา
บางทีปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่าเราไม่มีบารมี ปัญหาอยู่ที่ว่าเราไม่ยอมตัดบ่วงนี้ทิ้ง จิตจึงไม่มีวันอิสระ
แถมไปสร้างบ่วงใหม่เรื่อยๆ เพราะทิฐิมานะ อัตตาตัวตน กิเลสต่างๆ
เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่เราผู้ปฏิบัติธรรม ต้องเข้าใจ และต้องเตือนตัวเองบ่อยๆ “อย่าประมาท”

-พ่อครูบัญชา ตั้งวงษ์ไชย-

เรื่องจิตวิญญาณ อย่าไปคิด คิดอย่างไร ก็ไม่รู้ ปฏิบัติอย่างเดียว เรียนรู้ด้วยการปฏิบัติ พระพุทธเจ้าตรัสว่า อย่าเพิ่งเชื่อตำรา เพราะภาษามันหยาบเกินไป พระองค์ทรงใช้ภาษามาบอกเราว่า …ท่านจงมาดูเถิด ปฏิบัติเถิด ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา ตถาคต เมื่อเราเข้าถึงธรรมแล้ว เราจะเข้าใจสิ่งที่พระองค์ตรัสรู้ เพราะสิ่งนั้นพูดด้วยภาษาไม่ได้

-พ่อครูบัญชา ตั้งวงษ์ไชย-

สิ่งปรุงแต่งทั้งหลายทั้งปวง คือตัวทุกข์  มันไม่ใช่ธรรมะ  มันไม่ใช่ธรรมชาติ  มันเป็นสิ่งที่เราปรุงขึ้นเอง  กิเลสก็ไม่ใช่ธรรมชาติ  กิเลสเป็นสิ่งที่เราปรุงแต่งขึ้นมา  แต่ธรรมชาติของกิเลส  มันก็มีหน้าที่ลงโทษเรา  ถ้าเราไปหลงมัน

-พ่อครูบัญชา ตั้งวงษ์ไชย-

เราต้องสงบอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่วุ่นวายได้ เพราะชีวิตเราอยู่ข้างนอกมันไม่ได้เงียบอย่างที่เราคิด
เราต้องสู้ความจริง การฝึกจิต เราต้องฝึกให้จิตรู้เท่าทันสิ่งที่มากระทบ
เงียบก็สงบได้ เสียงดังก็ต้องสงบได้ อยู่เฉยๆก็ต้องสงบ เคลื่อนไหวก็ต้องสงบ เพราะชีวิตเรามันไม่ได้นั่งอยู่เฉยๆอย่างเดียว
ชีวิตเรามันต้องเคลื่อนไหว ต้องอยู่กับสิ่งที่มากระทบทางหู ตา จมูก ลิ้น ทางกายภาพ
การฝึกจิต คือ ต้องฝึกจิตให้รู้เท่าทันอารมณ์ทั้งภายนอกและภายใน

ต้องฝึกจิตให้รู้เท่าทันสิ่งที่มากระทบ

-พ่อครู บัญชา ตั้งวงษ์ไชย-