ขั้นตอนที่ 1 อิริยาบถยืน

ปล่อยวางร่างกายให้ผ่อนคลาย สมาธิตั้งมั่นสงบนิ่งเป็นหนึ่งเดียวกับการยืน สติตื่นรู้ ระวังเฝ้ามอง มองเฉยๆ ไม่ต้องจ้องมอง ไม่ต้องเพ่งดู ความคิดและอารมณ์ต่างๆ เกิดขึ้น สักแต่ว่ารู้ สักแต่ว่าเห็น ไม่พิจารณาไม่ตัดสิน เพราะไม่ใช่หน้าที่ของเรา หน้าที่เรามีอย่างเดียวเท่านั้นคือ ยืนเฝ้ามอง ถ้าไปพิจารณาก็จะมีการกระทำเกิดขึ้นเป็นการสร้างกรรม การตัดสินก็จะเกิดขึ้น ถ้าเราไปเพ่งดู หรือกำหนดรู้ที่จุดใดจุดหนึ่ง ก็มีการกระทำเกิดขึ้น ใช้สมาธิไปกดไว้ ได้ความสงบชั่วครู่ แต่กั้นบังทำให้พลาดโอกาสได้เห็นอารมณ์ต่างๆ ซึ่งเป็นความจริงที่ซ่อนอยู่ภายใน ดับทุกข์ต้องดับที่ต้นเหตุแห่งทุกข์ ในขณะที่ยืนอยู่ ถ้าความสงบเกิดขึ้นไม่ได้ สู้ความฟุ้งซ่านไม่ได้ ก็นำความรู้สึกทั้งหมด มาจับที่ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก ให้เป็นปกติไม่ต้องเร็วเกินไป หรือช้าเกินไป เมื่อสงบแล้ว ก็ปล่อยวางลมหายใจ ไปอยู่ที่ตั้งมั่นสงบนิ่ง เป็นหนึ่งเดียวกับการยืน สติตื่นรู้ระวังเฝ้ามอง   ตลอดชีวิตเรา บางทีก็ไม่เห็นว่าตัวเองกำลังยืน เดิน นั่ง นอน อยู่ถูกความคิด ถูกอารมณ์ต่างๆ ครอบงำ ความเบื่อ หงุดหงิด ฟุ้งซ่าน ความกลัว ความโกรธ ความพยาบาท ความพอใจ ความไม่พอใจ ความอยากเร็ว อยากช้า อยากสงบ อยากชนะ อยากรื่นเริง ต่างๆ ครอบงำสติทำให้คิดและตัดสินอะไรๆ ไปตามอารมณ์นั้นๆ สมาธิความตั้งมั่น สติความตื่นรู้ ถูกครอบงำด้วยอารมณ์ต่างๆ ทำให้ปัญญาถูกบดบังด้วยความรู้ผิด ทุกอย่างดำเนินไปด้วยอำนาจของกิเลส ตัณหา อุปาทาน ความทุกข์จึงเกิดขึ้นตามมา การดำเนินอิริยาบถ 4 จึงเป็นการเตรียมความพร้อม เครื่องมือในการเดินทางของจิต ซึ่งซ่อนอยู่ภายในให้ตื่นขึ้น คือสมาธิและสติ ขณะเดียวกันก็ทำให้สมาธิและสติมีกำลังมากขึ้น