ปฏิบัติเถอะ มันรู้ได้เฉพาะตน เป็นปัจจัตตัง คำว่า “ความก้าวหน้าหรือถอยหลัง” มันจะไปขัดแย้งกับความเคยชินของเรา ถ้าทางโลก ก้าวหน้าคือเราเรียนรู้วิชาการ เรารู้มากขึ้น แต่ทางจิต ก้าวหน้าเหมือนเราไม่รู้อะไรเลย มันน้อยลงนะ ดูว่าอารมณ์เราเป็นอย่างไร ความก้าวหน้าหรือถอยหลังประเมินจากอารมณ์เรา ตัวเวทนาเราเป็นอย่างไร ตัวธรรมารมณ์เราเป็นอย่างไร เราสงบนิ่งลงไหม สติเราเร็วขึ้นไหม อย่าไปสนใจมันมาก ขอให้เดินทางไปเรื่อยๆ ที่พ่อครูบอกว่า เราหลงป่า เราก็หาทางเดินออกจากป่า ก็มีหน้าที่เดินไปเรื่อยๆ มันจะถึงเมื่อไหร่ช่างมัน
พ่อครูบัญชา ตั้งวงษ์ไชย