ภาษามันหยาบเกินไปที่พูดออกมาปุ๊บแล้วทุกคนจะเข้าใจเหมือนๆกัน อย่างที่ว่า “จิตเห็นจิตคือมรรค” ก็เลยไปนั่งดูจิต เพราะอยากเห็นมัน คำว่า “เห็น” ก็ต้องดูด้วยตา บ้านหลังนี้ชื่อว่า “จิต” เราก็ไปนั่งดูมัน เราก็เห็นแต่เงามัน เราไปส่องหน้าต่างดู ข้างในก็ยังเปื้อนเหมือนเก่า เมื่อไม่เข้าไปเราจะไปขัดเกลาจิตให้ผ่องใสได้อย่างไร คำว่าจิตเห็นจิต ไม่ใช่ไปนั่งดูมัน เข้าไปสัมผัสมัน
มีเด็กคนหนึ่งหลับตาโยกตัวหมุนๆ ได้ยินว่า “สมาธิตั้งมั่น สติตื่นรู้ ระวังเฝ้ามอง” เค้าถามว่า ให้ผมหลับตาแล้วผมจะมองเห็นอะไร?
เด็กอีกคนที่ยืนหมุนๆอยู่ พ่อครูถามว่า เวลาหนูหมุนอยู่ หนูเฝ้ามองอะไร? เค้าตอบว่า “มองตัวเอง” เห็นไหม เวลาคนที่เข้าจิตไปได้แล้ว เค้ารู้ว่าเค้ามองอะไร คนที่ยังไม่ได้เข้าไปในจิต เค้าก็ใช้ภาษาว่า ให้ผมหลับตาแล้วผมจะมองเห็นอะไร
พ่อครูบัญชา ตั้งวงษ์ไชย