เราไปติดบ่วงความรู้ โดยเฉพาะความรู้แบบตรรกะแบบวิทยาศาสตร์ ต้องแสวงหาปฐมเหตุ ก็เลยกี่ชาติกี่ชาติก็หาไม่เจอ หาในสิ่งที่มันไม่มี
ชีวิตเรามีหน้าที่ปกป้องตัวเองเท่านั้นเอง เราเปลี่ยนโลกเปลี่ยนจักรวาลไม่ได้ เราจะไปเรียนรู้เพื่อจะเปลี่ยนมันหรอ
มนุษย์เราไม่ค่อยเปลี่ยนหรอก มีแต่รู้เพื่อจะไปทำลายมัน ชีวิตเรามีอยู่แค่นี้ เราก็รู้เฉยๆ สิ่งกระทบภายนอกกับอารมณ์ข้างในมันเกิดขึ้นเราก็รู้ไง
ตอนนี้เราเอาชีวิตเราไปเรียนรู้เรื่องอะไรก็ไม่รู้ เพื่อแสวงหาความจริงบางอย่าง ความจริงสูงสุด เราก็ไปแสวงหาข้างนอก ไปศึกษาเรื่องจักรวาล เรื่องดาราศาสตร์ แล้วพอไปรู้เรื่องนิดเดียว เราก็เอาความรู้มาทำลายมัน มาทำลายความสมดุลของมัน อันนี้เค้าเรียกว่าความรู้ผิด สิ่งที่เราต้องรู้พื้นฐานของมนุษย์ทุกคน รู้ว่าเราเป็นใคร โครงสร้างชีวิตเราเป็นอย่างไร อะไรคือสุข อะไรคือทุกข์ นี่เป็นงานหลักที่เราต้องเรียน แต่เราไม่เรียน เราไปเรียนวิจัยเรื่องข้างนอก ไปหาความจริงสูงสุดอยู่ข้างนอก
ชีวิตเรามันสั้นเกินไป แค่ 100 ปี ของเรา มันเรียนตรงนั้นไม่ได้หรอก ทีนี้ประวัติศาสตร์ ตั้งแต่วิทยาศาสตร์วิจัยมาแค่ร้อย สองร้อย สามร้อยปี เราก็มาต่อยอด จนวันนี้เราก็ไม่เห็นหรอกความจริงสูงสุด
พ่อครูบัญชา ตั้งวงษ์ไชย