หลังจากที่กลับมา พ่อครูได้อุทิศตนให้พุทธศาสนาอย่างเต็มตัว ให้สมกับที่ได้เกิดมาอยู่ใต้พระบารมีของพระพุทธเจ้า
เผยแพร่คำสอนของพระพุทธเจ้าและนำสัจธรรม ความเป็นจริงที่เกิดขึ้นกับตนเองมาถ่ายทอดให้ญาติธรรม
โดยสอนวิปัสสนา ที่ใช้หลักการนำอายตนะมาเป็นฐานที่ตั้งแห่งการเจริญสติ ที่เรียกว่า “อายตนะวิปัสสนากัมมัฏฐาน”

เมื่อพ่อครูได้มาใช้ชีวิตที่บ้านแหลมทอง ทำให้ได้เห็นชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้านที่มีแต่ปัญหาสังคม เนื่องจากสังคมในยุคปัจจุบัน
เป็นสังคมแบบทุนนิยม พ่อแม่ต้องไปทำงานในเมืองหลวง เพื่อหาเงินทองมาจุนเจือครอบครัว ทำให้เกิดปัญหาสังคมตามมา
ครอบครัวแตกแยก เด็กขาดความอบอุ่น คนแก่เลี้ยงหลานที่บ้าน ชาวบ้านถูกชักชวนให้ไปทำงานเพราะเห็นว่าเงินดี
แต่สุดท้ายกลับโดนหลอกให้ไปขายแรงงาน ปัญหาทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะชาวบ้านขาดการศึกษา ถูกคนที่บอกว่าเป็นนายทุน
เอารัดเอาเปรียบ และโดนสังคมที่ถูกหล่อหลอมมาว่าต้องมีเงิน มีทอง มีบ้าน มีรถ ชาวบ้านจึงต้องขวนขวายเพื่อให้ตนมีเหมือนคนอื่นๆ

ดังนี้ พ่อครูบัญชาได้ตระหนักถึงปัญหาดังกล่าว จึงต้องการที่จะส่งเสริมการศึกษา ควบคู่กับการพัฒนาด้านจิตใจเป็นเครื่องมือในการพัฒนาคนและชุมชน
เน้นการอยู่ร่วมกันและการดำเนินชีวิตตามแนวพระราชดำริเศรษฐกิจพอเพียง ทำการเกษตรปลอดสารพิษในนามไร่แหลมทอง
ต.โนนก่อ อ.สิรินธร จ.อุบลราชธานี ซึ่งอยู่ห่างจากตัวจังหวัดประมาณ 100 กิโลเมตร

จากการทำไร่นาสวนผสมที่ปลอดสารเคมี กลายเป็นแหล่งเรียนรู้ให้กับชุมชนในหมู่บ้าน
ท่านได้ให้คำแนะนำทั้งวิธีการผลิตและการดำรงชีวิต โดยยึดหลักว่า