ภาษาทำให้ธรรมะแคบลงมาเป็นแค่ของมนุษย์ เพราะภาษาเป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นมนุษย์เท่านั้นถึงจะอ่านออกและพูดภาษาได้
เป็นความรู้ผิดเบื้องต้นและทำให้มนุษย์กลายเป็นคนเห็นแก่ตัว โดยไม่รู้ตัว เช่น คำว่าโลกมนุษย์ โลกนี้กลายเป็นโลกของมนุษย์ฝ่ายเดียว
ทรัพยากรทั้งบนดินใต้ดิน บนอากาศ มนุษย์ถือสิทธิครอบครองเอามาใช้เป็นประโยชน์ให้กับตัวเอง
ทำลายความสมดุลของธรรมชาติจนเกิดผลกระทบข้างเคียงกับตัวเองไม่พอ ก็ไปกระทบถึงสมาชิกของโลก ซึ่งเขาไม่รู้เรื่องด้วยเพราะเขาไม่มีส่วนทำลายต้องกลายเป็น แพะรับบาปด้วย คือพวกที่เราตั้งชื่อให้พวกเขาว่าเป็น “สัตว์เดรัจฉาน”
สัตว์ใหญ่กับสัตว์เล็ก ก็กินเพียงเพื่อเป็นอาหารไม่ได้กินเพราะคิดอยากจะเบียดเบียน เกลียดชัง หรือ อิจฉาริษยา ในป่าดงดิบไม่ต้อง
มีรัฐธรรมนูญ กฎหมายหรือกติกาต่างๆ ไม่ต้องมีระเบียบข้อบังคับใดๆ สัตว์ทั้งหลายอยู่อย่างสันติเสรี นกที่ฝรั่งเศสบินมาเมืองไทย
ไม่ต้องขอวีซ่า แต่มนุษย์ผู้ประเสริฐเรามาทำลายเสรีแล้วมาเรียกร้องเสรีกัน ช่วยกันสร้างกฎเกณฑ์ กติกาต่างๆ มาบังคับใช้กับมนุษย์ด้วยกันเอง
โดยมาใช้รูปของภาษา บ่มเพาะวินัยให้อยู่ภายใต้สมมุติบัญญัติที่ได้บัญญัติขึ้นตามความเชื่อของผู้มีอำนาจที่จะบัญญัติ ลองถูกลองผิด
ตามทฤษฏีซึ่งเกิดขึ้นตามจินตนาการของ คนแต่ละยุคแต่ละสมัย กระเสือกกระสน ดิ้นร้น พัฒนาเพื่อแสวงหาสิ่งที่ดีกว่าเก่า
พัฒนาเอาทรัพยากรของโลกมาแลกเป็นเงิน แล้วนำเงินมาสร้างขยะวัตถุจนเกือบยิงโลก ผู้ชนะสงครามโลกครั้งที่ 2 เป็นผู้ตั้งโจทย์โลก

“ทุนนิยมแข่งขันเสรีโดยมีวัตถุและนวัตกรรมเป็นตัวแข่งขัน’’ช่วยกันล้างผลาญจนทรัพยากรของโลกแทบจะไม่เหลืออะไรเลย
แล้วเงินที่ได้มา จากการขายทรัพยากรหายไปไหนหมด เจ้าลัทธิทุนนิยมเป็นหนี้มากที่สุดในโลก ประเทศไหนบ้างที่ไม่เป็นหนี้
บริษัท ห้างร้าน ต่างๆ มีกี่เปอร์เซ็นต์ที่ไม่เป็นหนี้ บุคคลทั่วไปทั้งโลกมีกี่เปอร์เซ็นต์ที่ไม่เป็นหนี้ ประเทศมหาอำนาจโลกอันดับต้นๆ
กำลังมีปัญหากันหมด ทั้งทางด้าน เศรษฐกิจ สังคม การเมือง ขยะสารพิษล้นโลก โรคภัยไข้เจ็บที่ไม่เคยมีก็เกิดขึ้น
ลัทธิความเชื่อซึ่งแสดงถึงความเห็นแก่ตัวของมนุษย์เริ่มเห็นเป็นรูปธรรมแล้วว่า แก้ปัญหามนุษย์ชาติไม่ได้ แถมยังไปทำลายสรรพสิ่ง
โดยเฉพาะสัตว์เดรัจฉานซึ่งเขาไม่มีส่วนร่วมทำลายต้องมาเดือดร้อนไปด้วย

”ธรรมะไม่มีธรรมะ 

ไม่มีธรรมะนั้นแหละธรรมะ”