“การให้”

“การให้”
อย่าไปหลงตัวเองว่า ฉันเป็นผู้ให้ มีอัตตาตัวตน ฉันให้เธอยังไม่รู้สึกดีเหรอ
อันนี้ผิดวัตถุประสงค์ของการให้แล้ว ยิ่งให้ยิ่งมีตัวตน หลงว่าตัวเองเป็นผู้ให้ ตัวเองยิ่งใหญ่ อันนี้โง่แล้ว

“การให้” คือ การลดตัวตน ลดอัตตา เป็นการฆ่าอัตตาตัวเอง ฆ่าความโลภความตระหนี่ของตัวเอง
เป็นการขัดเกลาจิตให้ผ่องใสอย่างหนึ่ง ยิ่งให้ก็ยิ่งไม่มีตัวตน จนสุดท้ายเราต้องนอบน้อมถ่อมตน ต้องขอบคุณเเค้าด้วยนะ
ว่าเค้ายอมรับการให้ของเรา อันนี้แหละ คือ ให้แล้วเกิดมรรคผล