อย่าไปอยากรู้ อยากเห็น ไม่มีอะไรต้องรู้ เพราะทุกอย่างมันเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ไม่มีแม้แต่หนึ่งอย่างไม่ใช่อุปาทาน ที่เราเข้าไปเห็นโน่นเห็นนี่ก็เหมือนกัน เราเห็นจริงๆ แต่สิ่งที่เราเห็นมันไม่จริง มันเป็นอุปาทานของจิต ที่สร้างนิมิต สร้างอารมณ์ต่างๆขึ้นมาเพื่อสอบจิตปัจจุบันเรา มันมาประเมินเราว่าไง…เธอทันไหม ถ้าคนอยากรู้อยากเห็นนะ ไม่ทันหรอก สงสัยอยู่เรื่อย วิจัยอยู่เรื่อย เราไปสร้างความลังเลสงสัย นี่คือนิวรณ์ พ่อครูถึงเน้นบ่อยๆว่า สักแต่ว่ารู้…สักแต่ว่าเห็น…สักแต่ว่าได้ยิน…รู้แล้ว…เหวี่ยงทิ้ง..ไม่พิจารณา…ไม่ตัดสิน
พ่อครูบัญชา ตั้งวงษ์ไชย